به گزارش روابط گستر؛ پاکبان یا همان سوفور شهرداری کسی است که وظیفه نظافت شهر را دارد. پاکبانی یکی از شغل های سخت کشور محسوب می شود. پاکبان ها را تقریباً می توان در تمام نقاط کشور دید. پاکبان ها بسیار قابل احترام هستند. در هر جایی و هرکاری ممکن است افراد با استعداد زیادی پدا شود که استعدادشان هدر می رود. در ویدئوی زیر یک پاکبان را می بینیم که هم تصنیف می خواند و هم با سوت ساز می زند.
امیر مرادی سال‌هاست به عنوان پاکبان در شهر تهران مشغول کار است و برخی از عابرانی که در مناطق مرکزی تهران تردد می‌کنند گاه این شانس را داشته‌اند که با هنرنمایی او آشنا شوند. او به موسیقیِ به قول خودش «پدر و مار دار» و «شناسنامه‌دار» علاقه دارد و خیلی از این قطعات را با سوت اجرا می‌کند. او همچنین به تصنیف هم علاقه دارد و می‌گوید روزگاری تمام آثار استاد محمدرضا شجریان را حفظ بوده است. البته حال خوب و اشتیاق او هنگام هنرنمایی‌اش، باعث نمی‌شود درآمد اندک و عدم رسیدگی مسئولان را فراموش کند.
پاکبان
پاکبان یا رفتگر یا سوفور، سپور ممکن است به شغل شخص یا دستگاهی که خیابانها را تمیز می‌کند، اشاره کند. یک رفتگر خیابانی، خیابانها را معمولاً در یک منطقه شهری تمیز می‌کند.
از زمان تبدیل شدن پساب‌زدایی و دفع زباله به یک اولویت، جاروگران خیابانی در شهرها به عنوان " کارگران بهداشت " به کار گرفته شده‌اند. یک پاکبان خیابانی به‌طور معمول برای تمیز کردن زباله‌ها، فضولات حیوانات و کثیفی‌هایی که در خیابانها جمع می‌شود از جارو و خاک‌انداز استفاده می‌کند. بعداً شیلنگهای آب برای شستشوی خیابانها نیز مورد استفاده واقع شد.
ماشین‌آلاتی در قرن 19 ایجاد شدند تا پاکبانی را کارآمدتر انجام دهند. امروزه از جاروبرقی‌های نوین که بر روی بدنه کامیون سوار می‌شوند، می‌توانند بقایای زباله ها که در خیابانها جمع می‌شوند را جارو کنند.
تاریخچه پاکبانی
جاروی دستی
نیاز به حذف زباله از جاده‌ها در مناطق شهری قرن‌ها وجود داشته‌است.
در گذشته گاهی قوانین محلی در یک شهر یا شهرک صاحب‌خانه را ملزم می‌کرد مسیر منتهی به منزلش را تمیز کند.
در زمانی که بیشتر آمدوشد وسایل نقلیه توسط اسب‌ها صورت می‌گرفت، رفت‌گرانی وجود داشتند که به دلیل ارزش فضولات اسب به عنوان کود حیوانی در مناطق روستایی اطراف شهر، اقدام به جمع‌آوری آن از کف گذرگاه‌ها می‌کردند.
جاروی مکانیکی در انگلستان
در دهه 1840، منچستر انگلستان به عنوان نخستین شهر صنعتی شناخته شده بود. منچستر یکی از بزرگترین صنایع نساجی آن زمان را داشت. در نتیجه گفته شد که این کلانشهر قوی ناسالم‌ترین مکان برای زندگی در انگلیس است. در پاسخ به این محیط غیر بهداشتی، جوزف ویتورث یک جاروی مکانیکی مخصوص خیابان را اختراع کرد. این دستگاه با هدف جمع‌آوری زباله از خیابانها و به منظور حفظ ایمنی و همچنین زیبایی شهر طراحی شده بود.
جاروهای مکانیکی در ایالات متحده
نخستین جاروی مکانیکی مخصوص خیابان در ایالات متحده به سال 1849 توسط سی. اِس. بیشاپ اختراع شد. برای مدت طولانی، جاروهای مکانیکی خیابانی، در واقع تنها دیسک‌های چرخان بودند که با مفتول‌های سیم بسته شده بودند. این دیسک‌های چرخان به عنوان جاروهای مکانیکی عمل می‌کردند که گرد و غبار را در خیابانها جارو می‌کردند.
تصور اشتباه رایج این است که چارلز بروکس در سال 1896 نخستین جاروی خیابانی را در آمریکا اختراع کرد. طراحی بروکس، که با «نخستین جاروی مکانیکی خیابانی» فاصله بسیار داشت، تنها گونه‌ای متفاوت از آنچه قبلاً وجود داشت، بود و حق ثبت اختراع آن در بین بیش از 300 اختراع ثبت شده که پیش از سال 1900 در ایالات متحده صادر شده بود، قرار داشت. بیشتر جارو برقی‌های اختراع شده در قرن نوزدهم، از آن جمله جاروی بروکس، در واقع ارابه‌های متصل به اسب بودند که هیچ موتوری روی آن‌ها نصب نشده بود. چرخ‌های ارابه به هنگام چرخش، چرخ دنده‌ها یا زنجیرهایی متصل به فرچه تمیزکننده که توسط تسمه‌ای با هم متصل بودند را می‌چرخاند. نخستین خودرو پاکبان خودکار در ایالات متحده، که توسط موتور بخار رانده شده و برای تمیز کردن مسیرهای ریلی در نظر گرفته شده بود، به سال 1868 و به شماره 79606 ثبت اختراع شد. یوریکا سی. بون، نخستین زنی بود که به سال 1879، توانست برای یک دستگاه جاروبرقی خیابانی، حق ثبت اختراع به شماره 222447، دریافت کند. ماتیلدا جاسلین گِیج، در مجله نورث امریکن ریویو، جلد 136، شماره 318، به تاریخ مه 1883. نوشت: «موفقیت او بزرگ بود»
جان ام. مورفی در پاییز 1911 از سوی شرکت تاوِر اَند تَنک کامپنی واقع در الجین، ایلینویز فراخوانده شد. او نقشه ساخت یک خودرو موتوری را در سر داشت که می‌توانست زباله‌ها را از خیابان بردارد. این شرکت آمریکایی به سال 1903 توسط چارلز ویتینگ و جیمز تاد ایجاد شده بود. شرکت همچنین به‌تازگی و بی هیچ جنجال خبری، دانیل ام تاد را نیز استخدام کرده بود و تصمیم بر این شد که مورفی را نیز استخدام کرده و ایده او را توسعه دهند. این شرکت بعدها به اِلجین سویپِر کامپنی تغییر نام داد.
پس از دو سال آزمون و خطا، توسعه، آزمایش و تحقیق، یک جاروگر ساخته شد که مورفی از آن راضی بود؛ چراکه تمام عملکردهای فراگیر را به روشی که پیش‌بینی کرده بود، انجام می‌داد. دیگر هم‌کاران وی نیز مایل بودند با تولید و عرضه این دستگاه تازه به بازار، شهرت حاصل از تجربه تولید 30 ساله‌شان در این صنعت را به خطر بی‌اندازند
در پاییز سال 1913، شهر بویس، آیداهو، پس از تظاهرات، اولین نخستین خودرو رفتگر الجین را خریداری کرد. مسوول پاکبانی خیابان بویز، توماس فینگان، با مقایسه ای نشان داد که با بهره‌گیری از از رفتگر موتوری الجین، در مقایسه با جاروهایی که با نیروی اسب کار می‌کردند، می‌توان 2٬716٫77 دلار در هزینه‌ها صرفه‌جویی کرد.
پس از معرفی و فروش اولیه، مورفی به بهبود رفتگر خود ادامه داد. در سال 1917، حق ثبت اختراع مورفی، به شماره 1239293، به وی و برای اختراع رفتگر خودکارش، اعصا شد.
0 دیدگاه