عباس معروفی، رمان‌نویس ایرانی مقیم آلمان و خالق آثاری چون «سمفونی مردگان» و «سال بلوا» به دلیل ابتلا به سرطان در 65 سالگی درگذشت. عباس معروفی که نویسندگی را با شاگردی هوشنگ گلشیری و محمدعلی سپانلو آغاز کرده بود، با رمان «سمفونی مردگان» به شهرت رسید و هرچند مجموعه داستان‌هایی چون «آخرین نسل برتر» از او به جا مانده اما او را به عنوان رمان‌نویس در ادبیات ایران می‌شناسند. عباس معروفی که از سال‌ها پیش به آلمان مهاجرت کرده بود، در آنجا هم نویسندگی را ادامه داد، اما هیچ گاه نتوانست به عنوان یک نویسنده سرشناس، روند داستان‌نویسی خود را ادامه دهد.
حتی گفته می‌شد که او با وجود افتخارات بزرگی که در ادبیات ایران به دست آورده، در پذیرش هتلی در یکی از شهرهای آلمان مشغول به کار است و زندگی خود را با کارهای ساده‌ای از جمله مدیریت شبانه هتل می‌گذراند.
وی دو سال پیش از ابتلای خود به سرطان غدد لنفاوی و اقدامات درمانی برای آن خبر داده بود. معروفی با اعلام این خبر در صفحه اینستاگرامش چنین نوشته بود: «سیمین دانشور به من گفت: «غصه یعنی سرطان! غصه نخوری یک‌وقت، معروفی! و من غصه خوردم. اینجا در بیمارستان شریته برلین، حالا یازده جراحی را پشت سر گذاشته‌ام، از دوشنبه وارد مرحله پرتو درمانی می‌شوم؛ در تونلی تاریک به نقطه‌های روشنی فکر می‌کنم که اگر برخیزم، هفت کتاب نیمه‌کاره‌ام را تمام کنم و باز چند تا درخت بکارم. هفت جراح و متخصص زبده عمل جراحی را انجام دادند. جراح فک و دهان گفت: «بدن شما چهل ساله است، هیچ بیماری و خللی در تن شما نیست؛ سرطان لنفاوی هم یک بدبیاری بوده. پش گِهبت. گفتم: «در طب ایرانی به این بدبیاری می‌گویند غمباد. خندید».
بیوگرافی عباس معروفی
عباس معروفی (زاده 27 اردیبهشت 1336 تهران) رمان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، ناشر و روزنامه‌نگار معاصر ایرانی و سردبیر سابق نشریه ادبی گردون است که بعد از توقیف این نشریه از ایران مهاجرت کرده و به آلمان رفت. بر اساس اطلاعات مندرج در ویکی پدیای فارسی، عباس معروفی به سال 1336 خورشیدی در تهران (بازارچه نایب السلطنه) متولد شد. دیپلمه ریاضی از دبیرستان مروی، و فارغ‌التحصیل هنرهای زیبای تهران در رشته ادبیات دراماتیک است و حدود یازده سال معلم ادبیات در دبیرستان‌های هدف و خوارزمی تهران بوده است. او در سال 1354، یعنی زمانی که هجده سال داشت، با محمد محمدعلی آشنا شد.
چهار سال بعد و در سال 1358، پس از تلاش‌های فراوان برای برقراری ارتباط با هوشنگ گلشیری توانست با او ملاقات کند و نمونه‌ای از نوشته‌هایش را به او نشان دهد. بعدها با جلب رضایت گلشیری و اجازه برای شرکت در کلاس‌های داستان‌نویسی‌اش، راه حرفه‌ای شدن در نویسندگی را در پیش گرفت. او همچنین در همین سال با محمد سپانلو (شاعر) آشنا شد و زیر نظر او به نوشتن ادامه داد. نخستین مجموعه داستان او با نام «روبروی آفتاب» در سال 1359 در تهران منتشر شد. پیش و پس از آن نیز داستان‌های او در برخی مطبوعات به چاپ می‌رسید اما با انتشار «سمفونی مردگان» بود که نامش به عنوان نویسنده تثبیت شد. وی در سال 1363 نوشتن رمان معروفش، سمفونی مردگان را آغاز کرد، نزدیک به پنج سال طول کشید تا این کتاب به چاپ برسد.
در همین مدت، او هم‌زمان مشغول نوشتن کارهای دیگری بود که قبل از سمفونی مردگان منتشر شدند. ازجملهٔ این آثار نمایشنامه‌های وَرْگ، دلی بای و آهو، تا کجا با منی و مجموعه داستان آخرین نسل برتر بودند. با انتشار رمان سمفونی مردگان در سال 1368 نام عباس معروفی بر سر زبان‌ها افتاد. در سال 1369 مجله ادبی «گردون» را پایه‌گذاری کرد و به‌طور جدی به کار مطبوعات ادبی روی آورد. اما بعد از توقیف این نشریه از به آلمان مهاجرت کرد و اکنون در خارج از کشور به فعالیت های ادبی می پردازد.
پس از توقف انتشار این مجله، عباس معروفی به آلمان رفت. معروفی پس از مدتی موفق به دریافت بورس خانه‌ی هاینریش بل شد و به مدت یک سال نیز مدیر آنجا بود. بعدتر به‌ناچار به شغل‌های دیگر روی آورد، مدتی مدیر شبانه هتل بود و مدتی در برلین به اداره بزرگ‌ترین کتاب‌فروشی ایرانی اروپا مشغول بود و در همان‌جا کلاس‌های داستان‌نویسی خود را برگزار کرد.عباس معروفی بنیان‌گذار جوایز ادبی قلم زرین گردون و تیرگان است.
از آثار مشهور معروفی می توان به سمفونی مردگان، سال بلوا، پیکر فرهاد، فریدون سه پسر داشت، تماما مخصوص، دریاروندگان جزیره آبی تر و نمایشنامه خداوند گاو را آفرید اشاره کرد.
0 دیدگاه