هنرنمایی سید محمد حسینی مداح نوجوان ایرانی به سه زبان ترکی، فارسی و عربی در مسابقه استعدادیابی مداحی وجیها بالحسین (ع) با حضور سید طالع باکویی و داوران عراقی و بوسه ملاعلی پاشازاده بر دستان این نوجوان را در ادامه مشاهده می کنید.
مداحی یا روضهخوانی یکی از هنرهای نمایشی ملی و مذهبی ایرانیان همچون شبیهخوانی، پردهخوانی، نقالی است. این مراسم غالباً در ایام محرم، صفر، نیمه شعبان، فاطمیه و زادروز و وفات امامان شیعه برگزار میشود. مداحی در گذر زمان، با محتوای سیاسی همراه شده و در برخی موارد، مداحان، روضههایشان را مضامین سیاسی روز درآمیخته و اجرا مینمایند. هماکنون، مداحی به عنوان یک پیشه حرفهای در شیعیان ایران، عراق، پاکستان و سایر کشورهای شیعهنشین دنبال میشود.
مداحی ریشهای تاریخی در سیرهٔ محمد و اهل بیت او دارد. در زمان محمد، اشعار زیادی هم در مدح و ثنای خداوند و هم در مدح شخص او و هم در رابطه با وقایع تاریخی مثل غدیر خم سروده شده که بسیاری از این اشعار در دیوانهای مختلف شعری از جمله دیوان صاحب بن عباد موجود است و عبدالحسین امینی نیز در کتاب «الغدیر» بسیاری از این اشعار را آوردهاست. امامان شیعه، شاعران را به سرودن شعر دربارهٔ خدا و پیامبر و اهل بیت تشویق میکردند و همین امر نشان دهنده جایگاه قابل توجه مداحی در اسلام است. از آنجا که مداحان در ایام محرم بخشهایی از کتاب روضه الشهدا فی مقاتل اهل بیت را میخوانند به آنها روضهخوان نیز گفته میشود. امروزه مداحی چهرهای متفاوت از گذشته به خود گرفته و با رونق رسانههایی مثل تلویزیون و کمرنگ شدن روضهخوانی به سبک قبل، بازار مداحان جوان که در قید و بند کلام فاخر و ارزش موسیقایی نغمهها نیستند گرم شدهاست.
مداحی در ایران
امروزه مداحی در ایران فراتر از جنبههای عزاداری صرف رفته و جنبههای سیاسی و بعضاً امنیتی پیدا کردهاست. علی خامنهای شبکهٔ مداحان را «یک وسیلهٔ منحصر به فرد» در تبلیغات حکومتی میداند.[4] سخنان و اشعار برخی مداحان که شخصیتهای عمدتاً دولتی ایران را خطاب قرار میدهند بارها حاشیه آفرین شدهاست. بیبیسی فارسی در مقالهای در خصوص ابعاد امنیتی این مقوله نوشت از آنجا که نیروهای لباس شخصی بخشی از نیروهای غیررسمی حکومت محسوب میشوند میتوان هیئتهای عزاداری را مکانی برای ساماندهی و جذب این نیروها معرفی نمود.
مداحان اقلب به مرور زمان و کسب هواداران در میان قشر مذهبی جامعه رشد می کنند.
0 دیدگاه