البته طبق افسانه‌ای قدیمی اعضای قبیله معتقد هستند که هزاران سال قبل موجوداتی از ستاره شباهنگ برای اولین بار در منظومه شمسی ما ساکن شدند و به زمین فرود آمدند. آن‌ها که شباهت زیادی به پرندگان داشتند با انسان جفت شده و ازدواج کردند!
دوما (Doma) یا وادوما (vaDoma) که تحت عنوان دما (Dema) نیز شناخته می‌شود، نام قبیله‌ای در دهکده Kanyemba در شمال زیمبابوه است. مشاهده اختلال اکتروداکتیلی یا همان اختلال موروثی دست و پا خرچنگی میان برخی از خانواده‌های این قبیله موجب شهرت آن‌ها شده است! گفته می‌شود که حداقل ۲۵ درصد از اعضای این قبیله با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند
در اکتروداکتیلی مشکلات اندامی مشاهده می‌شود که معمولا در آن سه انگشت میانی وجود ندارد و دو انگشت خارجی به سمت داخل چرخانده شده اند. در نتیجه چنین اختلالی این جمعیت به قبیله «دو انگشتی» یا «پای شترمرغ» معروف هستند.
این مشکل یک وضعیت اتوزومال غالب است که به واسطه جهشی منفرد در کروموزوم شماره ۷ ایجاد می‌شود. گزارش شده که به عقیده قبیله مبتلایان به این بیماری معلول نیستند و حتی به خوبی نیز در جمع آن‌ها پذیرفته می‌شوند.
در حالی که به نظر می‌رسد پای شترمرغ بالا رفتن از درخت را برای افراد قبیله تسهیل می‌کند، این وضعیت به دلیل وجود یک منبع ژنتیکی کوچک در وادوما غالب شده است و از آن جایی که طبق قانون قبیله ازدواج خارج از گروه برای اعضا ممنوع است، به راحتی منتشر می‌شود. لازم به ذکر است که این جهش ژنتیکی غالب ارثی تنها روی پای یک کودک از هر چهار کودک متولد شده در جمعیت وادوما تاثیر می‌گذارد.
با توجه به انزوای قبیله، اعضای وادوما به گونه‌ای به توسعه و حفظ اکتروداکتیلی طی زمان کمک کرده اند و مخزن ژن نسبتا کوچک آن‌ها باعث شده است که شیوع این بیماری بسیار بیشتر از مناطق دیگر باشد. قبیله‌ای در صحرای کالاهاری نیز تعدادی عضو با اکتروداکتیلی دارد که به گفته متخصصین ممکن است اجداد مشترکی با وادوما داشته باشند.
البته طبق افسانه‌ای قدیمی اعضای قبیله معتقد هستند که هزاران سال قبل موجوداتی از ستاره شباهنگ برای اولین بار در منظومه شمسی ما ساکن شدند و به زمین فرود آمدند. آن‌ها که شباهت زیادی به پرندگان داشتند با انسان جفت شده و ازدواج کردند!
نوادگان این پیوند ترکیبی یعنی اجداد وادوما، بخش بزرگی از DNA انسان را به ارث می‌برند، اما در مورد پا‌ها ژنتیک موجودات شباهنگ تاثیر خود را گذاشته است. دو انگشت پا که به سمت یکدیگر چرخیده اند، در انتهای پا‌ها قرار می‌گیرند. این وضعیت انگشتان به آن‌ها غریزه‌ای طبیعی برای بالا رفتن از درختان می‌دهد، اما در دویدن یا راه رفتن مشکلات زیادی ایجاد می‌کند. اعضای گروه به دلیل فرم پاهایشان قادر به پوشیدن کفش نیستند.
هرچند افراد قبیله به چنین افسانه‌ای اعتقاد دارند، اما علت علمی این اختلال همان جهش رخ داده در کروموزوم شماره ۷ محسوب می‌شود.
.jpg)
0 دیدگاه