رامبد جوان بازیگر، کارگردان و مجری ایرانی است. سفر رامبد جوان به کانادا برای تولد فرزندش حواشی فراوانی ایجاد کرد. رامبد جوان بیشتر با برنامه خندوانه شناخته می‌شود. رامبد جوان دو بار ازدواج کرده‌است. همسر فعلی رامبد جوان، نگار جواهریان است.
ابراهیم عطایی، مردی است 33 ساله از خطه سرسبز شمال ایران در شهر آستانه اشرفیه در استان گیلان روزگار می گذراند؛ در پی اتفاقاتی ناگهان خواب از چشمانش رخت بربسته تا به امروز 17 سال است که حتی یک دقیقه هم نخوابیده است "خواب برایم آرزو شده و بی‌خوابی زندگی‌ام را عوض کرده و من را از بقیه متمایز کرده است و همه می‌خواهند بدانند نخوابیدن چه حس‌وحالی دارد، بی‌خوابی برایم غمی بزرگ بوده و هست، اما با تلاش بی‌وقفه مشکلم را به انگیزه‌ای برای ادامه زندگی ام تبدیل کردم".
ابراهیم تحصیلاتش را تا کارشناسی ارشد رشته مدیریت ورزشی پیش برده است، اما شغلش با تحصیلاتش مرتبط نیست، او برای گذران زندگی در یکی از مجموعه‌های مربوط به شهرداری آستانه کار می‌کند و پاکبان است "عاشق فوتبال هستم و در سال 1384 برای اینکه وارد تیم جوانان ملوان شوم، برای تست به باشگاه می‌رفتم، در یکی از روزهای گرم شهریور بعد از انجام تست برای شنا به دریا رفتم تا گرمای تابستان را با خنکای آبی دریا از تن به در کنم. بعد از کمی شنا در آب ناگهان متوجه شدم که زیر پایم خالی شده و به عمق آب کشیده می‌شوم، در حال دست‌وپا زدن از هوش رفتم و دیگر چیزی را به یاد نمی‌آورم، چندی بعد چشم‌هایم را در بیمارستان باز کردم، از اطرافیانشمتوجه شدم که صیادان نجاتم دادند."
او بعد از این حادثه چند ساعت به کما می‌رود و بعد از اینکه از کما درمی‌آید، برای مدتی کوتاه حافظه‌اش را از دست می‌دهد، از بیمارستان مرخص می‌شود و به خانه برمی‌گردد، شب اولی را که در خانه کنار خانواده‌اش سپری می‌کند، خوابش نمی‌برد و گمان می‌کند این خستگی و نگرانی بعد از به هوش آمدن است که مانع خوابش شده، اما ماجرا چیز دیگری بود...
ابراهیم منتظر بهبود شرایط می ماند، اما اوضاع سخت‌تر و عرصه برایش تنگ‌تر می‌شد، چرا که بعد از گذشت دو ماه هنوز نمی‌توانست، به خواب برود و سر درد، چشم درد، تهوع، بی‌حالی و خون دماغ شدن به سراغش می آید، سه سال از شدت بی‌حالی و عمده مشکلاتی که بی‌خوابی برایش به وجود آورده در بیمارستان بستری شد.
او زندگی و آینده‌اش را چیزی فراتر از وضع موجود تصور می‌کند " تاب و تحمل اینکه عمرم را به بیماری بگذرانم، برایم سخت است، خودم را جمع‌وجور می‌کنم تا شرایط را بهتر و بهتر کنم."
ابراهیم عطایی، تصمیم به درمان می‌گیرد و چندین پزشک و روانشناس او را معاینه می‌کنند تا چاره‌ای برای مشکلش بیابد "حدس برخی متخصصان این است که بر اثر شوک و ترسی که در دریا و هنگام غرق شدن به بدن وارد شده نمی‌توانم بخوابم و برخی دیگر علت را نرسیدن اکسیژن به مغز و عدم کارایی مغز در قسمت مربوط به خواب می دانند، هیچ کدام از داروهای خواب‌آور هم بر روی من تاثیری ندارد."
14 سال گذشته و هنوز خواب به چشمان ابراهیم نیامده، چشمان روشن و آرام او دیگر خواب را از خاطر برده‌اند و به خواب فرورفتن و دیدن رویاهای شیرین برایش به یک آمال دست نیافتنی بدل شده است.
تحریم مانع ثبت رکورد جهانی ابراهیم با عنوان 30 ساعت دویدن بدون خواب و استراحت شده است "چون تحریم هستیم، نماینده گینس برای ثبت رکورد من نتوانسته به ایران بیاید و این رکورد تاکنون در گینس ثبت نشده است."
ابراهیم خواندن بیش از صدها کتاب از نویسنده های مختلف در شب‌های بی‌خوابی را علت علاقه‌مند شدن خودش به درس و پیدا کردن انگیزه می‌داند " درسم را تا کارشناسی ارشد ادامه دادم و برای دکترا نیز مجاز شدم، اما مشکلات مالی مانع ادامه تحصیلم شد، کارهای زیادی از جمله گل فروشی، عروسک فروشی، کار بر روی زمین کشاورزی دیگران، دست‌فروشی، کارگری، بنایی و هزاران کار دیگر انجام دادم تا خرجی خودم و چهار نفر از اعضای خانواده‌ام را دربیاورم، چون پدرم دیگر توانایی کار کردن ندارد، در حال حاضر در شهرداری پاکبان هستم، اما باز هم امنیت شغلی ندارم."
او از قضاوت و برخوردهای متفاوت مردم می‌گوید" برخی مرا مسخره و برخی تشویق می‌کنند، گاهی قضاوت و گاهی کنار گذاشته می‌شوم و برخی توهین و برخی دیگر به حال من دلسوزی می‌کنند، نظر بقیه برایم بی‌اهمیت شده، چرا که آن‌ها فقط با حرف‌هایشان مرا می‌آزارند، با اینکه بی‌خوابی حس ناراحت‌کننده و بدی است، خودم را نمی‌بازم و با قدرت ادامه می‌دهم".
0 دیدگاه